Έφυγε ο Μητσάρας!!

 Ο πιό γνωστός ο πιό συμπαθής οπαδός του Πανιωνίου που πήγαινε συνεχώς στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, αλλά και σε άλλα γήπεδα της Ελλάδας και περνούσε τα δικά του μηνύματα με τα περίφημα πλακάτ που κουβαλούσε κάθε φορά, έφυγε από τη ζωή. Φανατικός φίλος του Πανιωνίου, δεν έχανε παιχνίδι της ομάδας του, όμως ήταν πιθανό να τον συναντήσεις σε όποιο γήπεδο κι αν πήγαινες. Ο Μητσάρας διέθετε τη δική του, αγνή τρέλα, που δεν

ενοχλούσε κανέναν, αλλά πρόσφερε απλόχερα με την παρουσία του το χαμόγελο στους γύρω του και είχε εξελιχθεί εδώ και δεκαετίες σε ένα από τα πιο αγαθά σύμβολα του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

 Μιλάμε ασφαλώς για τον γραφικό Μητσάρα , που τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Αθήνας, καθώς έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη.

Κάθε πλακάτ του μια ιστορία, ένα κοινωνικό μήνυμα. Ο "Μητσάρας", έδινε το παρών στα γήπεδα της Ελλάδας εδώ και τόσες δεκαετίες με ορισμένα από τα πλακάτ του να μένουν στην ιστορία.

Το ότι ο Μητσάρας ήταν μια φιγούρα άκρως αγαπητή στους δρόμους της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης, όπου και τριγυρνούσε φαίνεται και από το συγκινητικό "αντίο" που του είπε μέσω Facebook ο αντιδήμαρχος της πόλης:

"Απίστευτο! Έφυγε ο Μητσάρας μας απλά και αθόρυβα χωρίς να μας αποχαιρετήσει! Η φιγούρα του όμως παραμένει εδώ χαραγμένη παντού στους δρόμους στα πάρκα στα μαγαζιά, στο γήπεδο... αλλά προπάντων στη μνήμη και στις καρδιές όλων μας! Πραγματικά η μορφή του θα λείψει σε όλους τους Καλλιθεάτες από 3 ετών μέχρι 103!

Ποιος δεν γνώριζε τον "Μητσάρα", τον φίλο των ανθρώπων και των ζώων... των φύλλων και των δέντρων! Τον κατεπιλογήν "άστεγο" που περιφρονούσε προκλητικά τα υλικά αγαθά και στα τεράστια πλακάτ που κουβαλούσε στο στήθος, στο μέρος της καρδιάς, καυτηρίαζε τους πάντες και τα πάντα! Ευφυής, βαθιά σκεπτόμενος, ένας Διογένης, όχι με το φανάρι αλλά με το πλακάτ... όπου κάμερα και ο Μητσάρας για την "διασπορά των ιδεών". Καλό ταξίδι αγαπημένε Μητσάρα!

Ο Θεός να σε κατατάξει μετά των αγγέλων και να βρεις στον παράδεισο την κοινωνία που οραματίστηκες στη γη! Εκτίμησες ορθά την επίγεια ματαιότητα γι' αυτό και "έγραψες" στις καρδιές μας. Αιώνιά σου η μνήμη και μακάρια η ανάπαυση... αγαπημένε φίλε!"